യേശുവെന്ന്  വിളിച്ചതെ  ഞാൻ  കരഞ്ഞു  പോയി
പിന്നെ ഒന്നും  പറയുവാനായി  കഴിഞ്ഞതില്ല
അത്രയേറെ  നൊമ്പരം  ഇത്രയേറെ  നാളുകൾ
ഉറ്റ  മിത്രത്തോട്‌   പോലും  ചൊല്ലതൊതുക്കി

ഉള്ളു  നൊന്തു  നീരുമ്പോഴും  പുഞ്ചിരിക്കുവാൻ
ഞാൻ  എന്തേരെ  നൊന്തുരുകി  പ്രാര്ത്തിച്ചുവെന്നോ
ആരുടെയും  മുൻപിൽ  ചെന്ന്  കൈകൾ നീട്ടാതെ
മാനം  കാക്കാൻ  ഞാനെന്തെരെ    പാടുപെട്ടന്നോ
വേദനകൾ  ഒന്നൊന്നായി  വാതിൽ  മുട്ടവേ
നാടുവിട്ടു  പോയാലോ  എന്നും  കരുതി
ഈശോ  നാഥാ  നീ  പോലും  കൈ  വിട്ടെന്ന്
ഞാനോർത്തു  പോകവേ  എൻ  കണ്ണ്  നിറഞ്ഞു

യേശുവെന്ന്  വിളിച്ചതെ  ഞാൻ  കരഞ്ഞു  പോയി
പിന്നെ ഒന്നും  പറയുവാനായി  കഴിഞ്ഞതില്ല

ഞാനൊരാളെ  ആശ്രയിച്ചെൻ  വീട്  കഴിയെ
ഞാനും  കൂടി  വീണുപോയാൽ  എല്ലാം  തകരും
ഏറെ  കുറെ  നിർമലനായി   ജീവിച്ചിട്ടുമെൻ
കണ്ണുനീരിൻ  പാനപാത്രം  നീങ്ങിപോയില്ല
നല്ലകാലം  കൂടെ  നിന്ന  സ്നേഹിതരെല്ലാം
ദൈവ  ശാപം ആണെനിക്ക്     എന്ന്  വിധിച്ചു
ആരും  കേൾക്കാൻ  നിന്നില്ല   എൻ  ദുഃഖങ്ങൾ
ഞാൻ  എന്റെ  ഭാരമെവിടെ  ഇറക്കി  വെക്കും

യേശുവെന്ന്  വിളിച്ചതെ  ഞാൻ  കരഞ്ഞു  പോയി
പിന്നെ ഒന്നും  പറയുവാനായി  കഴിഞ്ഞതില്ല

യേശുവിന്റെ  മുൻപിൽ    വീണു  കണ്ണീരൊഴുക്കി
എന്റെ  സഹനങ്ങൾ  ക്രൂശിൽ  ചേർത്ത്  തറക്കാം
യേശുവെന്ന്  വിളിച്ചതെ  ഞാൻ  കരഞ്ഞു  പോയി
പിന്നെ  എന്റെ   ഗത്ഗതങ്ങൾ  പ്രാർത്ഥനയായി